Ból ręki po złamaniu to powszechny objaw po uszkodzeniu struktury kości. W zależności od rodzaju i miejsca złamania, dolegliwości przybierają różny charakter. Kontuzja wymaga szybkiej interwencji lekarskiej i rehabilitacji, a nieocenionym narzędziem w kuracji objawowej jest farmakoterapia.
Ból ręki po złamaniu jest najczęściej efektem upadku z wysokości bądź poślizgnięcia. Dolegliwości wynikające z kontuzji dotyczą zarówno sportowców, jak i amatorów rekreacji.
Przyczyny bólu ręki po złamaniu
Ból ręki po złamaniu to powszechny objaw kontuzji, w której doszło do uszkodzenia ciągłości i spójności struktury kości oraz jej okolicznych tkanek miękkich czy naczyń krwionośnych1. Integralnym objawem złamania jest ból, ograniczenie ruchomości i obrzęk. Inne objawy towarzyszące mogą wynikać z rozległości urazu, np. w tak zwanym złamaniu otwartym mogą być widoczne odłamki kostne.
Uraz, wraz z towarzyszącymi dolegliwościami, najczęściej powstaje w wyniku upadku z wysokości lub z powodu utraty równowagi na śliskiej nawierzchni. W takich sytuacjach poszkodowany próbuje ratować się przed wywrotką – stara się zminimalizować stłuczenia innych części ciała, opierając swój ciężar i masę na górnych kończynach. To naturalny mechanizm obronny, w wyniku którego może jednak dojść do złamania. Ból ręki nierzadko pojawia się po złamaniu na skutek zbyt dużego obciążenia podczas treningu sportowego. Intensywne sesje na siłowni, szczególnie w przypadku ćwiczeń izolowanych z ciężarami jednej wybranej partii ciała, powodują najczęściej nakładające się na siebie mikrourazy, które mogą prowadzić do osłabienia struktury kości. Złamanie jest też często konsekwencją wypadku komunikacyjnego czy przemocy fizycznej.
Uraz może dotyczyć zarówno osób aktywnie uprawiających sport, jak i amatorów rekreacji. Na złamanie ręki podatne są szczególnie osoby starsze oraz kobiety w okresie menopauzy, u których obserwuje się zmniejszenie masy kostnej.
Dowiedz się również jak wygląda zwichnięta kostka.
Leczenie bólu ręki po złamaniu
Leczenie złamania ręki ma na celu przywrócenie utraconej sprawności. Dobór metod terapeutycznych warunkowany jest rozległością urazu oraz skalą zmian w strukturze kostnej. W diagnostyce konieczne są badania obrazowe, takie jak RTG.
Złamanie kości w pierwszym etapie wymaga kilkutygodniowego unieruchomienia w opatrunku gipsowym lub ortezie. W początkowym okresie może być konieczne zastosowanie leków przeciwbólowych. Nieocenioną metodą jest fizjoterapia uwzględniająca zabiegi przyspieszające odbudowę kości, usprawniająca miejscowe krążenie i wchłanianie obrzęków oraz skracająca czas niepełnosprawności ruchowej2. Bezcennym narzędziem w odzyskiwaniu zdrowia są też ćwiczenia ruchowe, uprawiane nawet w czasie noszenia opatrunku usztywniającego. Usprawnianie na tym etapie uwzględnia przede wszystkim:
- ćwiczenia izometryczne, czyli napinanie mięśni bez zmiany ich długości, np. zaciskanie i otwieranie pięści w przypadku złamania przedramienia,
- ćwiczenia kontralateralne (przeciwnej ręki),
- elewację kontuzjowanej kończyny, czyli właściwe ułożenie w trakcie wypoczynku czy chodzenia3.
Po zakończeniu ostrej fazy, kiedy ból ręki po złamaniu i inne dolegliwości ustępują oraz gdy został zdjęty gips, intensywność ćwiczeń zostaje zwiększona, a program rehabilitacji rozbudowany o dodatkowe ćwiczenia i fizykoterapię. Ich celem jest maksymalne usprawnienie ruchowe i przywrócenie funkcjonalności kończyny górnej.
KETO/294/08-2020
